راي مردم ايران را براي چه مي خواهند؟

در اين مساله هيچ ترديدي وجود ندارد كه راي  مردم ايران به كليت نظام، يك «نه» بزرگ؛ است و اين بيش از همه براي سران نظام پوشيده نيست. همه مي دانند؛ آن چه كه اين نظام را سرپا نگهداشته است؛ «سركوب»  در داخل و «صدور ترويزم»  در خارج از مرز هاي ايران  است و ديگر هيچ! 

 بنابراين بسيار روشن است كه راي مردم ايران در  انتخابات 7 اسفند؛ يك «نه» به اندازه تماميت اين ملت است و به قولي راي مردم، آري به حق حاكميت مردمي است كه 37 سال است كه  به سرقت رفته است.

اگر چه حكومت ايران رسما و علنا و به صورت قانوني صحبت از ديكتاتوري مطلقه فقيه مي كند يعني مطلقا نيازي به راي مردم ندارد و بود و نبود راي مردم برايش هيچ هم نيست ولي به رغم اين بشدت به راي مردم نياز دارند. و اگر كمي دقت كرده باشيد؛  هر دو جناح خامنهاي و رفسنجاني و شركايشان به رغم هرتضادي كه با هم دارند، در شركت دادن نمايشي مردم در انتخابات اشتراك مساعي دارند؛ خامنه اي مي گويد: «توصيه اول من حضور پرشور پاي صندوق رأي است، ممكن است بعضي به دليلي نخواهند از نظام اسلامي حمايت كنند، اما از كشورشان كه مي‌خواهند حمايت كنند. همه بايد بيايند»؛ روحاني مي گويد؛ «مطمئنم همه مردم پاي صندوقهاي راي بروند آينده زيباتري را براي كشور رقم مي‌زنند» و رفسنجاني نيز مشابه همين جملات را دارد

حال سوال اين است كه يك ديكتاتوري آن هم از نوع مطلقه و مذهبي اش، چه نيازي به راي مردم دارد؟ چه نيازي به شلوغي صندوقهاي راي دارد؟ چرا مي گويند؛ ما كاري با مضمون راي تو نداريم موافقي يا مخالف!.... اصلا اين ها مهم نيست؛ مهم اين است كه افراد در كنار صندوق هاي راي ديده شوند، 

جواب

1. اين نظام چون مشروعيت مردمي ندارد، در عرصه بين المللي و منطقه اي براي نشان دادن اينكه داراي «مشروعيت» است؛ بشدت «محتاج» حضور و راي مردم در پاي صندوق‌ها مي باشد. خامنه اي و روحاني و رفسنجاني نمي خواهند كه در پايان انتخابات مانند دور قبل چنين عباراتي را بشنوند: «اعتصاب در صندوقهای رأی و انفعال جوانان - فيگارو » / «سرانجام يک کارزار انتخاباتي کساد و بي‌رمق و بدون آنکه شور و اشتياقي در عامه مردم برانگيزد، به پايان مي رسد- لوموند». 

2. اين نظام همچنين براي استمرار سركوب در عرصه داخلي ايران نيز دقيقا «نيازمند» اين است كه بگويد؛ نظام ما «منتخب» مردم مي باشد؛ پس هركس كه بر عليه ما دست به اعتراض مي زند، بر عليه راي مردم ايران دست به اعتراض زده است؛ پس مستحق اشد مجازات است. 

3. در شرايط كنوني، كليت نظام به ويژه بعد از جام زهر و شكست‌هاي پياپي در صدور تروريسم در سوريه، عراق و يمن. . . در ضعيف ترين و شكننده ترين نقطه خود قرار دارد و قبل ازهر كس خود سران اين نظام با بكار بردن عبارتهايي مانند: «در پيچ خطرناك» هستيم = خامنهاي / در «گردنه هستيم»= لاريجاني / در «دوران گذار و انتقال» هستيم = ظريف / با «فتنه چهارم» روبرو هستيم= جعفري / و. . . به آن اذعان مي كنند؛ از اين رو نياز شديد به «سيلي» انتخابات دارند تا «صورت» خود را با آن سرخ كنند.

4. همچنين اين نظام مي خواهد به طرف حساب‌هاي بين المللي‌اش بگويد؛ «مردم ايران همچنان در صحنه هستند و اين نشان «مشروعيت» نظام است و آن را به عنوان يك رفراندوم «آري» به نظام معرفي كرده و به اصطلاح نشان بدهند كه ما در خطر سقوط و در نقطه كانوني تنفر عمومي مردم قرار نداريم.

5. حال با اشراف به اهدافي كه نظام از برگزاري انتخابات دارد، وظيفه هر ايراني ازاده در قبال اين انتخابات مشخص مي شود و آن هم عدم شركت در «انتخابات» است.  اگر نظام محتاج راي هر يك نفر ايراني براي نمايش «مشروعيت» است / اگر نظام مي خواهد از راي مردم؛ به مثابه رفراندومي براي محبوبيت خود سوء استفاده كند؛ پس ما با شركت نكردن در چنين انتخاباتي، يك راي «نه» و «نمي خواهيم» به كليت نظام مي دهيم.